Another Kind of Blue

Doordat de scheidslijn tussen de ditgitale en de fysieke wereld zo fluïde is, roept het de vraag op waar deze werelden elkaar nodig hebben om te bestaan.

In vier verschillende choreografieën wordt onderzocht hoe de interactie tussen deze gebieden eruit ziet. Het stuk MetaHuman houdt ons een (digitale) spiegel voor en laat ons zien welke vorm de digitale tweelingversie van een mens kan hebben. Hoe zou het zijn om onze digitale tweelingbroer of -zus te ontmoeten en wat gebeurt er als we ermee kunnen communiceren? 

Missing gaat nog een stapje verder en neemt ons mee naar de nabije toekomst. In dit ontroerende stuk gaat een danseres een duet aan met de digitale versie van iemand die er niet meer fysiek is, maar wiens digitale persoon nog voortleeft in de andere wereld. Het geeft ons een inkijkje in hoe het zou zijn als we een digitale versie van onszelf zouden kunnen achterlaten aan onze geliefde.

Frequentie 3 slaat een andere weg in en opent de poorten van de wiskundige wereld van getallen voor ons. In dit stuk zien we hoe de dansers dansen met de wiskunde die achter deze digitale werelden schuil gaat. Tot slot sluit ook Airman naadloos bij dit thema aan, aangezien de twaalf drones uit dit stuk enkel kunnen dansen omdat er van elke drone ook een digitale tweelingversie is waarmee de berekeningen gedaan worden om ze te laten vliegen. Kortom, Digital Twin neemt ons mee in de boeiende tussenruimte tussen het digitale en het fysieke!